َAlone Star

من همون جزیره بودم خاکی و صمیمی و گرم واسه عشق بازی موجها قامتم یه بستر نرم

    یه عزیز دردونه بودم پیش چشم خیس موجها یه نگین سبز و خالص روی انگشتر دریا

         تا که یک روز تو رسیدی توی قلبم پاگذاشتی غصه های عاشقی رو تو وجودم

             جاگذاشتی زیر رگبار نگاهت دلم انگار زیر و رو شد واسه داشتن عشقت

                  همه جونم آرزو شد تا نفس کشیدی انگار نفسم برید تو سینه

                              ابر  و باد  و دریا  گفتن حس  عاشقی  همینه

                                اومدی تو سرنوشنم بی یهونه پاگذاشتی

                                       اما تا  قایقی  اومد از  من  و دلم

                                            گذشتی  رفتی  با  قایق

                                                   عشقت سوی

                                                       روشنی

                                                    فردا من

                                                      و دل اما

                                                 نشستیم چشم

                                           به راهت لب  دریا دیگه  رو

                                     خاک وجودم نه گلی هست نه درختی

                                  لحظه های بی تو بودن میگذره اما به سختی

                           دل تنها  و غریبم  داره این  گوشه  میمیره  ولی حتی  وقت

                      مردن  باز سراغتو  میگیره  میرسه روزی که دیگه قعر دریا  میشه خونم

       اما تو دریای عشقت باز یه گوشه ای میمونم